Τους χειμερινούς μήνες ένας κινητήρας βενζίνης κατά την εκκίνηση του μετά από δύο ώρες και παραπάνω στάσης χρειάζεται τουλάχιστον τρία λεπτά να λειτουργήσει με σταθμευμένο το όχημα για να ξεκινήσει να αναπτύσσεται ομαλά η θερμοκρασία λαδιού, για να λιπαίνεται σωστά, αλλά και η θερμοκρασία του υγρού κυκλώματος ψύξης.
Η σταδιακή ανάπτυξη θερμοκρασίας του κινητήρα και παράλληλα η διαστολή των μετάλλων βοηθάει στη μικρότερη καταπόνηση του , ειδικότερα στο χώρο καύσης.
Ένας κινητήρας πετρελαίου χρειάζεται σε αντίστοιχες συνθήκες περίπου το διπλάσιο χρόνο ζέσταμα και αυτό οφείλεται στο ίδιο το καύσιμο το οποίο η ανάφλεξη του γίνεται δια της συμπίεσης με αέρα στο χώρο καύσης που σημαίνει ότι η καταπόνηση είναι μεγαλύτερη.
Ανεξάρτητα πλέον με το καύσιμο εφόσον περάσει ο απαιτούμενος χρόνος ζεστάματος εν στάση , οδηγούμε το αυτοκίνητο με χαμηλές στροφές στο κινητήρα έως ότου δούμε το όργανο θερμοκρασίας στο καντράν του αυτοκινήτου να βρίσκεται στη μέση της διαβάθμισης του . Πλέον ο κινητήρας βρίσκεται σε θερμοκρασία λειτουργίας και οδηγούμε με πιο υψηλές στροφές εφόσον απαιτείται.
Για παράδειγμα σκεφτείτε ότι μετά από τρεις ώρες ύπνο ξυπνάτε και αμέσως ξεκινάτε να κάνετε γρήγορα κοιλιακούς. Η ζημιά στους μύες θα είναι τεράστια επειδή δεν έχετε «ζεσταθεί» . Κάτι τέτοιο γίνεται και με το αυτοκίνητο.